عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
سلسله جلسات درس اخلاق آیت الله سید طیب موسوی در جمع طلاب مدرسه علمیه امام جعفر صادق علیه السلام
بسم الله الرحمن الرحیم
انسان طبیعتا اجتماعی است و زندگی در خارج از اجتماع برای او دشوار است. در شرع مقدس اسلام خودْ تنهایی مذمت شده است. در امم سالفه افرادی بودند که معبدی در یک بیابانی می ساختند و در آنجا ساکن می شدند و از دنیا و اهل دنیا و ارتباط با مردم و این گونه مسائل خود را دور می کردند، اما این مسئله از نظر اسلام صحیح نیست و اسلام با آن مخالف است.انسان همیشه باید با مردم باشد و در جامعه زندگی کند.اسلام در مورد با هم بودن زیاد صحبت کرده است.مثلا اسلام در مورد نماز جماعت خواندن و حضور در مسجد همراه با اجتماع مردم چقدر تاکید کرده است، در رساله عملیه هست که اگر مکلف نماز واجب را به نحو احسن انجام دهد و مستحبات را به بهترین وجه در نماز به جا بیاورد ثواب نماز جماعت را بدست نیاورده است .علاوه بر این، از بزرگان ما نقل شده: کسی که به مسجد نمی رود با او غذا نخورید با او وصلت نکنید به عبارتی ارتباط با او را قطع کنید.
(قولوا لِلْنّاسِ حُسنا) کسی که می خواهد با مردم مرتبط باشد (بالخصوص طلبه ها) باید ارتباط خوبی برقرار کند، نوع صحبت کردن باید خوب باشد، رفتار باید رفتار خوبی باشد.
امام حسن (ع) همراه با جماعتی راه می رفتند. در این هنگام شخصی که از شام آمده بود، سوال کرد: ایشان کیستند.گفتند: حسن بن علی ابن ابیطالب به علت اینکه معاویه لعین در شام خیلی علیه امیر المومنین علی ابن ابیطالب و اولاد ایشان علیهم السلام تبلیغ سوء کرده بود، لذا این شخص شروع به بدگویی کرد .
جمعیت خواستند جلویش را بگیرند اما حضرت مانع شد و فرمود: بگذارید حرفهایش را بزند. وقتی حرفهایش تمام شد،رفت.امام فرمود:می خواهید برویم جوابش را بدهیم؟دوستان خوشحال شدند و همراه حضرت رفتند وقتی به آن شخص رسیدند حضرت فرمود:اگر جا نداری به تو جا می دهیم اگر لباس نداری به تو لباس می دهیم، اگر گرسنه ای سیرت می کنیم، اگر مدیونی ما دِینَت را می دهیم. این شخص خودش را روی قدمهای امام علیه السلام انداخت و عرض کرد وقتی از شام می آمدم بدترین افراد نزد من، علی و اولاد او بودند، اما از نزدیک دیدم که بهترین افرادِ روی زمین علی و اولاد اوست.
یکی از چیزهای بسیار عالی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم داشتند، برخورد بسیار خوب ایشان با دیگران بود.
اگر کسی با ما برخورد بدی داشت نباید بگوییم باید با او همانند برخوردی که با ما کرد برخورد بکنیم، مگر ما چه چیزی از او کم داریم، پس باید جواب او را به بدترین شکل بدهیم.
امام سجاد علیه السلام می فرمایند:
(اِنَّ لِسانَ بْنَ آدَمْ یُشْرِفُ کُل یَومٍ عَلی جَوارِحه فَیَقولُ کَیْفَ اَصْبَحْتُمْ فَیَقولونَ بِخَیْرٍ اِنْ تَرَکْتَنا وَ یَقولونَ اللهَ اللهَ فینا وَ یُناشِدونَهُ ِانَّما نُثابُ بِکَ وَ نُعاقَبُ بِکَ)
هر روز زبان انسان مشرف بر اعضای دیگر بدن می شود و می گوید چگونه صبح کردید؟ می گویند ما خوب هستیم اگر تو بگذاری. پس می گویند از خدا بترس درباره ما، و قسم می دهند زبان را، سپس می گویند: ما بوسیله تو به ثواب یا به عقاب می رسیم.
زبان(انسان بوسیله زبان خود) بیشتر از همه اعضا می تواند ثواب یا عقاب کسب کند.مثلا کسی با دست خود مومنی را به قتل برساند، خداوند در قرآن کریم می فرماید:(وَ مَنْ قَتَلَ مومِناً مُتَعَمِّداً فَجَزائهُ جَهَنَّمَ خالِداً فیها) دیگر از این بدتر؟! این گناه از گناهان کبیره است (بعضی می گویند گناه کبیره به گناهی گویند که خداوند بر انجام آن وعده عذاب داده است) اما زبان گناه بزرگتری انجام می دهد. خداوند در قرآن کریم فرموده است(وَ الفِتْنَةُ اَشَدُ مِنَ الْقَتْل)یعنی انسان با زبانش می تواند فتنه ایجاد کند، البته با نوشتن هم می توان فتنه ایجاد کرد، اما اکثرا با زبانْ فتنه ایجاد می شود.و این فتنه شدید تر از قتل است.تمام مردم و بالخصوص طلبه ها باید خیلی مواظب زبانشان باشند، در برخورد زبانی با مردم دقت کنند،برخوردشان باید خوب باشد.
کسی از امام باقر علیه السلام در مورد آیه (قولوا لِلْنّاسِ حُسنا)سوال کرد، حضرت فرمودند: (قولوا لِلْناسِ اَحْسَنَ ما تُحِبُّونَ اَنْ یُقالَ لَکُمْ)یعنی بهتر از آنچه که دوست دارید مردم به شما بگویند به مردم بگویید.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
